In dit huis, gebouwd in 1875, woonde Bernardus Reiger. Hij was eerst wethouder en in de periode 1891-1908 burgemeester van Utrecht. Onder zijn bewind verbeterden de leefomstandigheden van inwoners, het onderwijs en de volksgezondheid. Hij bracht nutsvoorzieningen tot stand, zoals een tramnetwerk en een elektriciteitscentrale.
Bernardus Reiger is geboren in Groningen op 14 januari 1845. Hij studeerde aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda en werd later medefirmant van een beetwortelsuikerfabriek in Utrecht.
Bernardus Reiger was één van de weinige burgemeesters die niet afkomstig was uit de politiek, maar uit het bedrijfsleven. Burgemeester Reiger was een talentvol spreker en stond bekend om zijn doortastendheid en financieel-economische kennis. Zijn belangstelling ging uit naar de gezondheidszorg, verkeer en nutsvoorzieningen. Ook werden onder zijn bewind straten verbreed en parken aangelegd. Door zijn goede contacten met het bedrijfsleven werden, in samenwerking met de gemeente een handelsbeurs, een korenbeurs en een fruithal gesticht. In 1901 werd hij benoemd tot ere-doctor in de staatswetenschappen van de Utrechtse Universiteit.
Begin januari 1908 moest Reiger een kleine operatie ondergaan aan huis op de Maliebaan 10a. Zijn herstel werd bemoeilijkt door een longontsteking. Toen burgemeester Reiger ernstig ziek was reden de trams zo zacht mogelijk langs zijn huis en de bestuurder belde zo min mogelijk. Velen volgden het ziekbed in de krant, dag na dag, tot aan zijn overlijden op 31 januari.
Monument
Op 6 september 1909 werd het borstbeeld van Burgemeester Reiger onthuld. Het beeld staat aan het begin van de Maliebaan. De beeldhouwer was Toon Dupuis, het voetstuk werd ontworpen door de architect J.D. van Looyen. Het monument kon tot stand komen, mede dankzij financiële ondersteuning door Koningin Emma, prinses Wilhelmina en prins Hendrik.
Ontvoering
De actiegroep BRAVO ontvoerde het borstbeeld in de nacht van 11 op 12 april 1989. De BRAVO was een groep krakers die panden had gekraakt aan de Maliebaan, de Maliesingel en de Burgemeester Reigerstraat. Zij eisten een losgeld van één miljoen gulden om deze panden aan te kopen. Als er niet werd betaald, dan zou het beeld worden omgesmolten in stuivers. Het beeld bleef een half jaar zoek. In september 1989 werd het beeld teruggevonden voor de deur van een Amsterdamse projectontwikkelaar aan de Oudezijds Voorburgwal.