Dit Utrechtse Rosarium was het eerste rosarium in Nederland. De vereniging Nos Jungunt Rosea (ons verenigen de rozen) nam in 1910 het initiatief tot de aanleg van deze rozentuin. Het rosarium vormt een mooie verbinding tussen het Wilhelminapark en de Emmalaan.
Het parkje werd in 1913 aangelegd naar een ontwerp van de Utrechtse tuinarchitect J.J. Dernier van der Gon. Het beslaat een oppervlakte van ongeveer 40 bij 80 meter en bestond uit 11 vakken met 150 roosvariëteiten. Karakteristiek is de klassiek symmetrische stijl met een fontein in het midden. Deze stijl is gebaseerd op de strakke 17e-eeuwse rozentuinen die vooral in Frankrijk en Italië in de mode waren.
Toen het Rosarium gereed was, werd het aan de gemeente overgedragen die het onderhoud op zich nam. Tot 1957 bleef echter de invulling van de tuin een taak van de vereniging Nos Jungunt Rosea. Daarna nam de gemeente het helemaal over. Van de oorspronkelijke rozen is niet één meer over. Nu staan er variëteiten die beter klimaat- en ziektebestendig zijn.
Eerder had dit gebied een landelijk karakter. De bronzen beelden herinneren hier nog een beetje aan. Dit zijn de Vechtende kalkoenen van Theo Mulder uit 1965 en Twee rustende duiven van Janko Berman uit 1985. Zij vormen samen één geheel, ondanks of juist dankzij een contrast van actie en rust.
